UIT PASTORIE ‘IT OERSET’.          
 

In memoriam Sikke van der Brug

Sikke werd geboren op 25 juni 1966 als eerste kind van Jan en Baukje van der Brug. Een lief jongetje, dat 2 jaar later een zusje kreeg: Lolkje. En weer later nog werden Sietske en Douwe geboren.

Sikke groeide op in het dorp waar hij geboren was en bleef hier altijd wonen. Hij was graag op zichzelf, vertelden zijn broer en zussen. Hij ging bijvoorbeeld niet mee ‘stappen’. Wel was hij dol op treinen. Hij

kende het spoorboekje nog net niet uit zijn hoofd, maar hij kon er moeiteloos de treinen in vinden die hij nodig had. Zo reisde hij regelmatig naar Limburg.

Sikke koos een eigen spoor. Dat bleek ook een keer toen hij zijn rijbewijs had: opeens belandde hij met zijn moeder en zus Sietske in Amsterdam. Toen moest er wel even naar huis gebeld worden: ‘wij

zijn nog niet thuis..’ Sikke was een aardige broer, die op zijn manier van het leven genoot. Zo werd het gezegd bij het afscheid dat we van hem namen in de

Buurtkamer van de Finke. Er kwamen veel collega’s condoleren: Sikke werkte als conciërge bij

csg Bogerman en deed dat werk heel graag. In de advertentie die de school zette stond: ‘zelfs in zijn ziekteperiode wilde Sikke zijn werk zo lang mogelijk blijven doen.’ Sikke was al wat langer ziek, maar toch

kwam zijn sterven op 6 november jl. onverwacht. Op donderdag 9 november namen we afscheid in kleine kring. We lazen psalm 139, over God die ons kent en met ons meegaat door alle moeite heen.

Voor Baukje van der Brug is er groot verdriet, een kind verliezen ‘hoort niet’. We wensen Baukje, Lolkje, Sietske en haar gezin en Douwe kracht om te dragen en elkaar bij te staan in deze tijd.

We brachten Sikke naar de begraafplaats en liepen over de Slaperdijk. De schapen die daar hun weiland hebben liepen met ons mee zo ver als kon. Als een trouwe escorte die ons het verhaal van

de Goede Herder in gedachten bracht: Hij brengt ons, Zijn schapen, thuis….

Leven is meeleven

Op het moment van dit schrijven denken we aan gemeenteleden van wie we weten dat hun krachten ernstig afnemen. Voor Tjitske de Vries -Venema (Doerebout) is er de intensieve tijd van wachten

en waken bij haar man Sjoerd (Finke). Haar kinderen staan rondom hen en dat samen dragen maakt sterk.

Ook bij Antsje de Vries-van der Weg (Finke) wordt de wacht gehouden. Het is moeilijk om te weten dat je een dierbare gaat verliezen. We wensen allen toe dat er een weg is om in vertrouwen

te gaan.

Na een ongelukkige val brak Alie Wiersma (Ravelijn) haar enkel. Een periode van revalidatie in Bloemkamp bleek nodig. Ze verblijft daar op de afdeling Goudsbloem. Voor haar man Tjeerd is het fijn te

weten dat ze daar in goede handen is en de ritjes ernaar toe zijn goed te doen. We hopen dat Alie snel aansterkt en weer in Koudum op haar vertrouwde plek is.

‘Wat heb jij nou?’, wijzen mensen naar mijn oor (ds. Joke) dat zorgvuldig afgeplakt is. Ja, een mens heeft zomaar wat. Op de fiets onderuit gegaan op een gladde natgeregende straat en dat leverde

een kapot gesprongen oor op. Het geneest goed en verder kan ik gewoon uit de voeten.

Johannes Terluin (Nieuweweg) kampt al een tijd met tegenslag in zijn gezondheid. De dokters houden het nauwlettend in de gaten, maar het betekent voor Johannes veel onzekerheid en volhouden.

Met een kaartje is hij heel blij.

In memoriam Gelly van der Goot-Eekhof

Dinsdagmorgen 14 november leek alles nog in orde. Buren constateerden dat er licht brandde en de gordijnen open waren. Later op de dag bleek Gelly getroffen te zijn door een zwaar

herseninfarct. Na enkele dagen in het ziekenhuis stierf zij op vrijdag 17 november jl. Een onverwacht overlijden voor deze ‘kleine dappere strijder’, zoals een goede vriendin haar noemde. Ze was trouw en zette altijdmoedig door. Dat was in haar leven ook nodig gebleken. Ze trouwde met Jeen van der Meer, en betrok een boerderij aan de Dammenseweg. Zoon Peter kwam in hun leven en daar waren ze rijk mee. Maar toen Peter vier jaar was overleed Jeen plotseling. Hoe nu verder? Gelly zette dapper door. Haar vertrouwen op God hielp haar. Haar lievelingslied: Gezang 904, (‘Beveel gerust uw wegen..’) vonden we een aantal keer terug in haar spullen. ‘Hij zal het zo maken dat gij u verwonderen moet’, staat er in dat lied. Ook voor Gelly braken er mooie tijden aan toen ze een partner vond in Jaap van der Goot. Samen maakten ze reizen, samen zetten ze zich in voor kerk en

dorp. Gelly was altijd in de weer. Ze maakte haar vaste rondjes achter haar rollator in de buurt, ze miste vrijwel geen kerkdienst. Al in 1966 werd ze de eerste vrouwelijke ambtsdrager in de Martinikerk. Zij was een diaken met hart en ziel. Gelly trok haar eigen spoor, ze hield zich vast aan de dingen zoals zij ze goed vond en waardevol. Het was niet altijd gemakkelijk om te accepteren dat anderen een ander spoor volgden.

Gelly laat veel vrienden na, die terugdenken aan haar trouw, hoe zij niet afliet voor anderen te zorgen. Ook voor Peter, haar zoon en zijn partner Tjitske en hun kinderen en kleinkinderen breekt een tijd van gemis aan en zoeken naar nieuw evenwicht. We wensen allen die Gelly zullen missen en met verdriet aan haar denken de troost toe van wat zij geschonken heeft.

In de dankdienst voor haar leven op dinsdag 21 november lazen we Psalm 146 en zongen we natuurlijk Gezang 904. In het Fries.

Kleding van betekenis

In Museum Catharijne Convent in Utrecht is (nog   

tot 21 januari) de tentoonstelling ‘Fashion for God’ te zien. Op 7 oktober jl. organiseerde De blauwe koepel (een christelijke leergemeenschap) in Eck en Wiel een speciaal gesprek rond het thema

‘Geloof is in de mode’. Binnenkort verschijnt deNederlandse vertaling van het boek ‘Fashion Theology’ van Robert Covolo. Blijkbaar zit het thema ‘mode en theologie’ in de lucht.  Afgelopen lente al koos ds. Joke van Voorst voor deze invalshoek om een lezing over te houden bij ons jaarthema ‘wat je draagt’.

Op 7 november jl. liet een mooie kring belangstellenden zich meenemen langs betekenissen van kleding. Verschillende gemeenteleden die verhinderd waren om te komen hebben al gevraagd of de tekst van deze lezing misschien verkrijgbaar is. Die service bieden we graag. Stuurt u een berichtje naar ds. Joke en u ontvangt de tekst om thuis (na) te lezen.

Goede stappen naar herstel

Gelukkig gaat het herstel van ds. Michiel steeds meer de goede kant op. In de afgelopen periode kon hij alweer voorgaan in verschillende kerkdiensten en werkte mee aan diverse bijeenkomsten. De nare

gevolgen van long covid zijn nog niet allemaal overwonnen maar er gloort licht aan het eind van de tunnel. God dank!

Met hartelijke groet,  
ds. Michiel de Zeeuw & ds. Joke van Voorst