meditatie




                                                                     
Verlaat me nu 
Het scherm van de hometrainer bij fysiotherapie biedt twee belangrijke keuzes: ‘doorgaan’ of ‘verlaatmenu’.
De fiets waarop je niet vooruitkomt brengt wel je gedachten verder. In onze samenleving lijkt het zelden een keuze.
Alles draait om ‘doorgaan’. Bij sport en soms ook bij ernstige ziekte klinkt als motto ‘Opgeven is geen optie’. Het is belangrijk om een doorzetter te zijn. 
Als trainingsmaatjes komen we dan ook trouw bijeen in de oefenruimte van FysioMaks. Even trouw onderbreken we het gezwoeg overigens met vrolijke noten.
Toch denk ik, flexibel fysiofietsend, ook na over ‘het zweet uws aanschijns’ waar de Statenvertaling over spreekt. Hoe lang ga je door?   

Verlaten vraagt blijkbaar om een heel menu. Vervolgstappen op het scherm en in je hoofd. Wat valt er zoal te verlaten? Misschien het denken over ‘weer de oude worden’?
Daarmee de vermoeiende onzekerheid die daarvan uitgaat. Hoe zou ‘de nieuwe’ versie er eigenlijk uit kunnen zien?
Het landschap dat je al kent heeft een veilige voorsprong. Heimwee kijkt altijd terug. 
Gelukkig zit bij mij ook Abram in het menu. ‘Verlaat je land, verlaat wat vastligt over jou en jullie toekomst.’ Dat is nogal wat; vraagt dat niet meer energie dan ik nu heb?
Vaste visie in een vertrouwd landschap. Pas na een volgend aantal rondjes op de pedalen komt me te binnen dat het bij Abram niet ging om een prestatie of om een vermoeiende klus.
Het was een belofte. ‘Naar het land dat Ik je wijzen zal.’ Misschien goed om daar meer voor open te staan, oog voor te hebben. Op een scherm zie je altijd te weinig.                                                                              
                                                                                                                                                                                                                                                                        (2 Korintiërs 5: 7)
 
ds. Michiel de Zeeuw                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            
                                                                                                           






                    
terug