meditatie

Hoor je mij?
…in onze eigen taal…  (Handelingen 2: 11) 
 

Taal verandert. Soms zo snel dat we in ons eigen dialect op afstand raken van wie, in onze oren, niet te volgen is.  Vreemd als de taal van het Financieel Dagblad, de afkortingenbabbel uit de zorgsector, de opgepompte promopraatjes of half ingeslikte straattaal uit andere kringen. Steeds vaker stellen we vast ‘o, niet voor mij’.
      Het wonder van verstaan waarover op het Pinkster-feest verteld werd verdient nog meer verbazing. Niet omdat het zou gaan om een vroege versie van Google-translate (klik maar aan in welke taal u een tekst op internet wilt lezen). De verwondering van de wereld-burgers uit Handelingen 2 – ja, echt overal vandaan-  gaat over taal als moedertaal. De klanken waarin je je voor het eerst verstaan voelde, iemand jou op weg hielp in het leven. De taal waarin het gevoel meeklinkt dat je gekend bent. Zoals wanneer je moeder vroeg of je iets wilde doen en jij, hoe tegensputterend misschien ook, je aange-sproken wist. Waarin je vader, met te weinig woorden wellicht, zei dat hij trots op je is. In taal van jouw hart wordt verteld over Gods grote daden. Van wat liefde vermag. Van hoe jij daarin vandaag een rol kunt spelen. 

Waar wij die rol afhouden omdat we te druk, te moe, te weinig christelijk, te modern, of wat ook zijn, klinkt er taal voor je hart. Mijn lieve kind, ik weet toch hoe het met je is, probeer nou maar. Ik heb vertrouwen in je. 

ds. Michiel de Zeeuw