EEN DAGJE UIT NAAR HATTEM

 

Bij het vertrek uit Koudum was er even aarzeling. Wat nemen we mee voor ons dagje weg: een regenjas, een paraplu, een extra vest?

De dag begon immers met een fikse onweerbui en volop regen. Bij aankomst in Hattem was duidelijk dat de zon het zou gaan winnen.        

We wandelden met een gezellige groep naar de Grote of Andreaskerk, waar we gastvrij ontvangen werden door een drietal gemeenteleden van de Protestantse gemeente Hattem.

Zij vertelden ons op een levendige manier over de bijzonderheden van het gebouw. Zo waren bij een restauratie van de preekstoel allerlei fragmenten van verzaagde rouwborden tevoorschijn gekomen. Men had destijds minder

waarde gezien in die borden en dacht ‘waarom nieuw hout gebruiken als je nog wat hebt hangen?’. De kerk heeft twee orgels, die allebei nog worden gebruikt. Het meest bijzondere is het Schlegelorgel uit het

midden van de zestiende eeuw. In een zijbeuk van de kerk, ooit in rooms-katholieke tijden een afzonderlijke kapel, staat een mooie houten avondmaalstafel in een u-vorm. Er zijn nu vaak drie ‘tafels’ (rondes) bij een Avondmaalsviering, vertelde de gids. Ook wees hij ons op de afbeelding van een pelikaan op het plafond van de kerk. Deze vogel voedt haar jongen met haar eigen bloed door zich in de borst te pikken. Al in

    de Middeleeuwen zag men daarom in de pelikaan een symbool voor Christus, die ons geestelijk voedt met zijn lichaam en zijn bloed bij het Avondmaal.

Om twaalf uur was er ‘een vrije uitloop’ voor de lunch. De een ging nog wat wandelen, een ander naar het fraaie Voermanmuseum, weer een ander koos voor een bankje met boterham. Om 13.00 uur ging een stadswandeling van start in drie groepen. Zo hoorden we, onder leiding van een Fries sprekende gids, over de historie van Hanzestad Hattem. Over het kasteel dat er had gestaan, de Dikke Tinne, waar men ooit een gevangen veldheer in een houten kooi had opgesloten als was hij een kanarie. Bij het huis waar eens een hofdame van koningin Wilhelmina woonde vernamen we dat als de koningin op bezoek kwam in het smalle straatje de paarden werden

uitgespannen en de koetsiers het rijtuig met koningin en al zelf maar door de straten moesten trekken.                       

Onze gids was in zijn werkzame jaren actief geweest bij de brandweer, waardoor we als extraatje wat voorbeelden kregen van brandwerende oplossingen.

Na een boeiende wandeling verzamelden we op een terras, waar een lekker kopje koffie of thee de vermoeienissen van het wandelen zomaar wegnam.

Op de terugreis was er een applaus voor de chauffeur en een daverend applaus voor Yneke van der Gaast en Sietske Bootsma die dit geslaagde dagje uit voor ons hebben georganiseerd.

Waar zouden we volgend jaar heen gaan? Gaat u dan ook mee?