meditatie

MEDITATIE 

Alleen als ik de wonden van de spijkers in zijn handen zie en met mijn vingers kan voelen, en als ik mijn hand in zijn  zij kan leggen, zal ik het geloven.’ 
                                                                                                                                                                                                                 (Johannes 20: 25b)

In stilte die me draagt

Nog voor ik kon geloven                                                                             
vroeg u om mijn verstaan.
Ik wist uw woonplaats boven;
wat wist ik van bestaan?
Gij sprak in zoveel zinnen
van leven dichterbij.
Zo laat kwam mij te binnen
hoeveel u geeft om mij.

Wanneer ik moet begrijpen             
voor ik ontvangen mag,                   
laat dan het inzicht rijpen                
hoeveel uw licht vermag.                 
Mijn leven lijkt voorspelbaar:          
veelstemmig overvraagd.                
Gij troost mij onvoorstelbaar          
in stilte die mij draagt.                     
 
Gij leert mijn vingers lezen                                                         
aan littekens en pijn,                                                         
uw handschrift van genezen                                                         
door trouw te willen zijn.
Als Thomas mag ik leven,
die tweeling diep in mij
wordt speelruimte gegeven:
uw liefde maakt me vrij.

ds. Michiel de Zeeuw