meditatie
MEDITATIE
Alleen als ik de wonden van de spijkers in zijn handen zie en met mijn vingers kan voelen, en als ik mijn hand in zijn zij kan leggen, zal ik het geloven.’
(Johannes 20: 25b)
In stilte die me draagt
Nog voor ik kon geloven
vroeg u om mijn verstaan.
Ik wist uw woonplaats boven;
wat wist ik van bestaan?
Gij sprak in zoveel zinnen
van leven dichterbij.
Zo laat kwam mij te binnen
hoeveel u geeft om mij.
Wanneer ik moet begrijpen
voor ik ontvangen mag,
laat dan het inzicht rijpen
hoeveel uw licht vermag.
Mijn leven lijkt voorspelbaar:
veelstemmig overvraagd.
Gij troost mij onvoorstelbaar
in stilte die mij draagt.
Gij leert mijn vingers lezen
aan littekens en pijn,
uw handschrift van genezen
door trouw te willen zijn.
Als Thomas mag ik leven,
die tweeling diep in mij
wordt speelruimte gegeven:
uw liefde maakt me vrij.
ds. Michiel de Zeeuw
|