UIT PASTORIE ‘IT OERSET’.

In memoriam Sipke de Jong
Op woensdag 5 juni jl. overleed in de leeftijd van 81 jaar ons gemeentelid Sipke de Jong. In een gezin met zes kinderen kwam hij als vierde. Sip kon  goed zingen, had een mooie stem. Hij was muzikaal en speelde, net als broer Jelle, trompet. Sipke was ook sportief, hij voetbalde uiteindelijk zelfs in het eerste elftal van de Oeverzwaluwen. Na de lagere school ging hij naar de ambachtsschool, wilde een goeie timmerman worden en ging aan de slag. Hij maakte een bijzondere overstap toen hij na mooie jaren als timmerman, na allerlei opleiding, bakker werd en lange uren maakte voor hun zaak in Leeuwarden. 
Na werkzame jaren als timmerman en bakker was Sip de Jong nog lang actief als medewerker op de Kuilart. Een klein jaar na het overlijden van zijn vrouw, Willy Tigchelaar, liep hij door een ongeluk ernstig hersenletsel op. Zodoende woonde hij de laatste periode van zijn leven in Zorgcentrum Bloemkamp in Bolsward. Hij werd daar door familie en andere naasten trouw bezocht.   
In de dankdienst voor zijn leven, die plaatsvond in de Martinikerk, lazen we over Noach die het venster in de ark durfde openen. Hij durfde vooruit te zien, was beschikbaar voor een nieuw begin. EEN is er die in elk nieuw deel van ons leven liefdevol meegaat. Aan Hem hebben we Sip de Jong toevertrouwd.    
 
Beroepen
Beste gemeenteleden,
Waarschijnlijk heeft u al gehoord dat er beroepen op ons zijn uitgebracht. De Protestantse gemeente Sint Laurens heeft ds. Joke beroepen en de Protestantse gemeenten Gapinge en Veere hebben een beroep uitgebracht op ds. Michiel. Gemeentes op het voormalig eiland Walcheren in Zeeland die ons roepen om als predikant in hun midden bij te dragen. Al eerder hebben we zorgvuldig over dit alles nagedacht en besloten om op deze uitnodiging in te gaan. 
Achtergrond
Voor sommigen zal dit als een verrassing komen, vanuit de verwachting dat we tot ons emeritaat hier werkzaam zouden blijven. Als we iets toelichten bij onze keuze dan moet de aandacht eerst uitgaan naar het goede: de waardevolle gesprekken, ontmoetingen, diensten en bijeenkomsten die we met u en jullie in de afgelopen vijf jaar hebben beleefd. Daar zijn we dankbaar voor; we zien er met warme gedachten op terug. Dank aan God voor wat er mogelijk was.
We zijn als predikanten verbonden aan een nieuwe samenwerking. Onder de inmiddels bekende afkorting WaKoMo zijn de gemeentes van Warns, Scharl, Laaxum, Koudum en Molkwerum ruim vijf jaar geleden een samenwerking gestart om samen predikanten te kunnen beroepen. Drie gemeentes die elkaar kunnen versterken en aanvullen. Als predikanten werden we geroepen om zulke kansen te stimuleren en te benutten voor deze drie zelfstandige gemeenten. De plaatselijke kerk open houden, dat was en is nog steeds de onbetwiste basis.
Soms was het voor de drie partners even wennen -al werkten Warns en Molkwerum al vele jaren samen-, maar het begin was gunnend en begripvol naar elkaar. Er zijn mooie stappen gezet, denk bijvoorbeeld aan de gezamenlijke uitgave ‘Zin in Meer’, die huis aan huis in de dorpen werd en wordt bezorgd. 

Rails uiteen
Na enige tijd werd duidelijk dat een van de partners in steeds meer daden koos voor een andere route. De nadruk verschoof daar van de afgesproken samenwerking als partners naar het vooral zoeken van kansen voor het eigen dorp. Dat had in kleine en grotere situaties gevolgen voor het samen optrekken. Als een van de drie met de rug naar de anderen aan tafel zit zie je elkaar minder goed. Als predikanten verbonden aan drie partners merkten we deze veranderingen steeds meer, het voelde alsof de beide rails voor deze samenwerkingstrein langzaam uiteen gingen. Dat remt op allerlei terreinen terwijl de noodzaak om elkaar in onze kerkelijke regio juist meer te gaan ondersteunen snel groeit. Warns en Koudum werken goed samen, Molkwerum koos onuitgesproken voor een ander traject. Dat mag, maar heeft wel gevolgen. Zo werd ds. Joke in Molkwerum steeds vaker gepasseerd, bij voorbereidingen, informatie en mogelijkheden om mee te denken. Dan wordt het moeilijk om nog echt mee te doen en verantwoordelijkheid te kunnen dragen voor wat er gebeurt. 
Ook rond de vraag ‘hoe kijk je naar de toekomst’ werd duidelijk dat WaKoMo in feitelijke zin op grenzen stuit. Voor ons als predikanten groeide het besef dat er een wissel moest worden omgezet om ook in komende jaren zinvol bij te kunnen dragen.
Die wissel herkenden we in de vragen vanuit Zeeland of we open staan voor beroepingswerk. De aanstaande gesprekken over de samenwerking binnen WaKoMo moeten niet belast worden met de afweging ‘hoe moet het dan met onze predikanten?’. In een nieuwe situatie kan straks vrij worden nagedacht over wat vruchtbaar en nodig is. Onze classispredikant sloot zijn classisbrief onlangs af met een veelzeggende insteek: ‘Uteinlik is de fraach net: kinne wy it sels noch? De echte fraach is: kinne sy it sels noch? As it antwurd op dy fraach “nee” is, dan is it tiid om gearwurking te sykjen.’

Wanneer                                                     
Op dit moment is nog niet te zeggen wanneer ons vertrek precies zal zijn. Met toewijding zullen we bijdragen aan de voorbereidingen voor het nieuwe seizoen, zodat veel kan doorgaan zoals de bedoeling was. 
Het is voor ons allemaal een tijd van verandering, die soms flink ingrijpt. Laten we in vertrouwen op onze Reisgenoot en, met dankbaarheid voor het vele goede, elkaar steunen op onze weg. 
 

Met een hartelijke groet in verbondenheid,
ds. Joke van Voorst en ds. Michiel de Zeeuw